Wydawca treści Wydawca treści

Pomniki przyrody

Pomniki przyrody to zwykle pojedyncze okazy przyrody ożywionej bądź nieożywionej. Najczęściej występującymi w lasach pomnikami przyrody są najstarsze i największe drzewa. W 2021 r. na gruntach w zarządzie LP było 11 711 pomników przyrody, z czego 9 tys. stanowiły pojedyncze drzewa, a 1426 grupy drzew.

Na terenie naszego nadleśnictwa występuje następujące pomniki przyrody:

  1. Trzy cisy w Leśnictwie Surmówka Nr   50 – 1952 r.
  2. Głaz – granit szary w Leśnictwie Grzybowo Nr 285 – 1961 r.
  3. Głaz – granitognejs z granatami w Leśnictwie Boże Nr 286 – 1961 r.
  4. Dąb w Leśnictwo Reszel Nr 410 – 1961 r.
  5. Sześć dębów w Leśnictwie Reszel Nr 411 – 1984 r.
  6. Dąb w Leśnictwie Dębowo Nr 488 – 1984 r.
  7. Dąb w Leśnictwie Reszel Nr 502 – 1988 r.
  8. Modrzew europejski w Leśnictwie Surmówka Nr 590 – 1992 r.
  9. Grupa 4 modrzewi europejskich w Leśnictwie Surmówka Nr 589 – 1992 r.
  10. Głaz – granit różowy w Leśnictwie Grzybowo Nr 957 – 2001 r.
  11. Dziesięć dębów w Leśnictwie Święta Lipka Nr 396 – 1992 r.
  12. Dąb szypułkowy w Leśnictwie Święta Lipka Nr 511 – 1989 r.

 

W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Mrągowo poza Lasami Państwowymi znajduje się jeszcze kilkanaście pomników przyrody:

  • magnolia drzewiasta w Jędrychowie Nr 252 – 1959 r.
  • dwa głazy „Bliźnięta" - granity szaroróżowe w Muntowie Nr 284 – 1961 r.
  • głaz - różowy granit rapakiri w Łężanach Nr 292 – 1963 r.
  • dąb w pobliżu Kruz Nr 377 – 1893 r.
  • lipa w Mrągowie Nr 380 – 1984 r.
  • dziesięć dębów w Świętej Lipce Nr 396 – 1984 r.
  • dąb w pobliżu Kozaka Wielkiego Nr 512 – 1989 r.
  • cztery dęby w Sorkwitach Nr 587 – 1992 r.
  • dąb w Sorkwitach Nr 588 – 1992 r.
  • dąb w Rozogach Nr 591 – 1992 r.
  • trzy dęby w Sorkwitach Nr 592 – 1992 r.
  • miłorząb dwuklapowy w Sorkwitach Nr 593 – 1992 r.
  • lipa w Jełmuniu Nr 595 – 1992 r.
  • dąb w Rybnie Nr 596 – 1992 r.
  • trzy dęby w Rybnie Nr 597 – 1992 r.
  • lipa w Kozłowie Nr 598 – 1992 r.
  • głaz przy drodze Janiszewo – Choszczewo Nr 601 – 1992 r.
  • osiem dębów w Świętej Lipce Nr 610 – 1992 r.

 


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Wilk w sidłach kłusowników

Wilk w sidłach kłusowników

Dnia 08 marca w godzinach wieczornych Zarząd Akademickiego Koła Łowieckiego "Darz Bór" w Olsztynie, otrzymał informację od mieszkańców wsi Leginy o wilku uwięzionym na wnyku. Miejsce zdarzenia znajduje się na terenie Nadleśnictwa Mrągowo, w obwodzie łowieckim nr 136, dzierżawionym przez AKŁ "Darz Bór". Przed podjęciem działań Łowczy i Prezes Koła skontaktowali się z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska w Olsztynie oraz  Ośrodkiem Dzikich Zwierząt w Napromku, po czym podjęto decyzję o bezzwłocznym uwolnieniu zwierzęcia i w miarę możliwości wypuszczeniu od razu na wolność. Akcję uwalniania zwierzęcia (zwierzę złapane było za szyję) ok. godz. 19.00 rozpoczął  skierowany przez Zarząd Koła lekarz weterynarii oraz powiadomiony w międzyczasie leśniczy leśnictwa Reszel (Nadleśnictwo Mrągowo). Lekarz weterynarii po znieczuleniu wilka i jego uwolnieniu ze śmiertelnej pułapki przez leśniczego, ocenił stan ogólny zwierzęcia jak dobrze rokujący i zdecydował o zabezpieczeniu odpowiednimi lekami oraz wypuszczeniu na wolność. W międzyczasie na miejsce przybyli kolejni członkowie koła, w tym funkcjonariusz Policji.  Zgromadzone osoby sprawowały nadzór nad znieczulonym zwierzęciem do czasu (ok. 2 godz.) aż leki znieczulające przestały działać i zwierzę w dobrej kondycji bezpiecznie oddaliło się do lasu.

 

Wnyk  to narzędzie kłusownicze w kształcie pętli ze stalowej linki lub drutu. Umieszczane w miejscach migracji zwierzyny, na wysokości  ich głowy, przyczepione do pniaka, drzewa lub specjalnie wbitego palika. Działa na zasadzie zacisku- im bardziej zwierzę się szarpie, tym pętla bardziej się zaciska. Zwierzę złapane w kłusownicze sidła często ginie z głodu i ran powstałych podczas chęci uwolnienia się lub z wycieńczenia. Jest to wyjątkowo okrutny sposób zabijania zwierząt.

Przypadki kłusownictwa nadal nie są rzadkością. W Lasach Państwowych leśnicy wraz z myśliwymi i policją przeprowadzają akcje szukania wnyków i każdego roku wykrywanych jest kilkaset przypadków ich odnajdywania. Najczęstszymi ofiarami są jelenie, sarny, dziki, łosie oraz wilki. Wnyki stanowią również zagrożenie dla ludzi, zwłaszcza  zimą, kiedy są przykryte śniegiem. W przypadku ich znalezienia należy natychmiast zawiadomić leśników lub policję. Nie można samodzielnie ich zdejmować jak i zabierać ze sobą, gdyż samo posiadanie narzędzi kłusowniczych jest karane a ponad to uniemożliwi to złapanie przestępcy. Miejsce należy dobrze oznaczyć lub zapamiętać , można również ostrożnie zaciągnąć pętlę, aby nie doszło do złapania zwierzyny.

Kłusownictwo to naruszenie prawa łowieckiego oraz kodeksu karnego i grozi za nie do 5 lat pozbawienia wolności oraz wysokie kary grzywny. Nie zraża to jednak kłusowników.

Kłusownictwo to nie tylko problem służb państwowych. Jeżeli chcemy podziwiać otaczającą nas przyrodę w całej okazałości i nie bać się wchodzić do lasu wraz ze swoimi pociechami musimy mieć oczy szeroko otwarte i zwalczać przestępczość występującą w lesie.