Asset Publisher
Obszary Chronionego Krajobrazu
Obszary chronionego krajobrazu to tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.
W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Mrągowo znajduje się 5 obszarów chronionego krajobraz.
Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Rzeki Guber o powierzchni 14 363,8 ha, położony na terenie powiatów Bartoszyce, Kętrzyn, Giżycko i Olsztyn, w gminach Sępopol, miasto Sępopol, Korsze, Barciany, Bisztynek, Kętrzyn, miasto Kętrzyn, Reszel, Ryn i Kolno.
Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Symsarny o powierzchni 19 329,8 ha, położony na terenie powiatów Lidzbark Warmiński i Olsztyn, w gminach Lidzbark Warmiński, Kiwity, Kolno, Jeziorany, miasto Jeziorany i Biskupiec.
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior Legińsko-Mrągowskich o powierzchni 20 615,9 ha, położony na terenie powiatów Kętrzyn, Mrągowo i Olsztyn, w gminach Reszel, Mrągowo, miasto Mrągowo, Sorkwity, Kolno i Biskupiec.
Obszaru Chronionego Krajobrazu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich o powierzchni 85 527,0 ha, położony na terenie powiatów Węgorzewo, Giżycko, Mrągowo i Pisz, w gminach Węgorzewo, miasto Węgorzewo, Giżycko, miasto Giżycko, Ryn i miasto Ryn.
Obszary Chronionego Krajobrazu Otuliny Mazurskiego Parku Krajobrazowego - Zachód o powierzchni 7 381,0 ha, położony na terenie powiatu Mrągowo, w gminach Mrągowo, Mikołajki i Piecki.
Asset Publisher
Czy las zimą na pewno śpi?
Czy las zimą na pewno śpi?
To już kolejne spotkanie w zimowe ferie z dziećmi z przyklasztornej świetlicy w Św. Lipce. Dziesięcioro dzieci pod opieką dwóch Sióstr Katarzynek wybrało się do lasu.
Jest zima, odleciały ptaki, drzewa zrzuciły liście, a my postanowiliśmy sprawdzić czy las zimą na pewno śpi.
W lesie jest zupełnie cicho. Od kilku dni nie spadł świeży śnieg, dlatego widzimy mnóstwo tropów saren i dzików. Obok jest zbuchtowane poszycie pod dębami. Na szczęście pobliska uprawa dębów jest solidnie ogrodzona, a wewnątrz nie zauważyliśmy śladów zwierząt.
W końcu witają nas krzyczące sójki, dalej dzięcioł szybko stuka w pień młodego dębu. Nad drogą jest pochylona leszczyna obsypana kwiatami, które mimo tego że są jadalne nie koniecznie nam smakowały. Gdy dochodziliśmy do szkółki na śniegu leżały drobne"śmigiełka". To świerk rozpoczął siew swoich nasion. Pod następnym świerkiem nie było już nasion za to gromadka pustych szyszek świerkowych bez łusek. Tu pożywiała się wiewiórka.
Pod koniec wędrówki dzieci wysłuchały w oddali pracujące piły. Zima jest dobrym czasem na pozyskanie drewna.
W nagrodę za dociekliwe obserwowanie lasu wspólnie piekliśmy podpłomyki. Choć to wyjątkowo proste danie, ale zrobione własnoręcznie bardzo wszystkim smakowało.
